- Home
- Co zobaczyć
- Kościół św. Benedykta
Opis
Kościół San Benedetto jest świętym budynkiem romańskim. Otwarty na uwielbienie był siedzibą parafii Sant'Anna i San Benedetto. Dziś jest rektorem parafii katedralnej.
Być może jeszcze przed XI wiekiem benedyktyński klasztor Santa Maria Veterana był w znacznej mierze wykorzystywany w XI wieku przez Goffredo, hrabiego Conversano i pana Brindisi oraz jego żonę Sichelgaitę.
W XVIII wieku stary klasztor został opuszczony, który rozwinął się z trzech stron średniowiecznego klasztoru, w celu budowy nowego, na zachód od starożytnego kompleksu. Nowa konstrukcja zablokowała w ten sposób fasadę, z której portal został rozebrany i przebudowany po prawej stronie.
Obecność benedyktynów dobiegła końca w 1866 r., kiedy to, w wyniku tłumienia, opuścili klasztor, obecną siedzibę Polstrady. Kościół, z najstarszym klasztorem, został przekazany arcybiskupowi Brindisi, aby stać się siedzibą parafialnej parafii już w Sant'Anna.
W XX wieku nastąpiły zmiany i zmiany kierunku, aż do odbudowy (lata 50. XX wieku), która wyeliminowała i rozproszyła barokowe ołtarze.
Po prawej stronie stoi potężna romańska dzwonnica (XI w.) z trójściennymi oknami i łukami.
W boku, prowadzony przez ślepe łuki na filarach, znajduje się ciekawy portal otoczony zespołem wyrzeźbionym z wikliny, z nadprożem ze spłaszczonymi figurami (sceny walki między mężczyznami i smokami) (XI wiek) zwieńczony nisza.
Wnętrze, niedawno odrestaurowane, pojawia się w redefinicji XI-XII wieku, według wzoru kopulastych kościołów w osi rozproszonej w Apulii: nawa główna pokryta jest czterema sklepieniami krzyżowymi, duże żebra, boki są ćwiartkowe. Marmurowe kolumny mają bogate romańskie kapitele (XI wiek): cztery są typu korynckiego, a jeden, umieszczony na pierwszej kolumnie po lewej stronie, przedstawia woły, lwy i barany z połączonymi głowami.
Adoracja pasterzy przez Jacopo De Vanis (1570).
W sąsiednim pokoju (z zakrystii), wykorzystywanym jako część Muzeum Diecezjalnego, eksponowane są: XVIII-wieczny posąg św. Benedykta w papier-mâché: posąg, również w papier-mâché, autorstwa Sant'Anny z Marią, dzieckiem; płótno z Wniebowzięciem Dziewicy, być może z XVII wieku; Madonna z Dzieciątkiem (Madonna della Neve), piękna polichromowana rzeźba kamienna, przypisywana ostatnio Stefano da Putignano (początek XVI wieku).
Z tego środowiska wchodzi się do pełnego wdzięku kwadratowego klasztoru dawnego klasztoru, otoczonego czteroramiennym portykiem z wielobocznymi kolumnami i stolicami kuli, z których niektóre są figuratywne (XI wiek), inne są restauracją. Na ścianie zamykającej ją na wschód znajdują się pozostałości pałacu Santa Maria Veterana.
Wykopaliska w ramionach klasztoru podkreśliły budynki z epoki rzymskiej. Największa
Być może jeszcze przed XI wiekiem benedyktyński klasztor Santa Maria Veterana był w znacznej mierze wykorzystywany w XI wieku przez Goffredo, hrabiego Conversano i pana Brindisi oraz jego żonę Sichelgaitę.
W XVIII wieku stary klasztor został opuszczony, który rozwinął się z trzech stron średniowiecznego klasztoru, w celu budowy nowego, na zachód od starożytnego kompleksu. Nowa konstrukcja zablokowała w ten sposób fasadę, z której portal został rozebrany i przebudowany po prawej stronie.
Obecność benedyktynów dobiegła końca w 1866 r., kiedy to, w wyniku tłumienia, opuścili klasztor, obecną siedzibę Polstrady. Kościół, z najstarszym klasztorem, został przekazany arcybiskupowi Brindisi, aby stać się siedzibą parafialnej parafii już w Sant'Anna.
W XX wieku nastąpiły zmiany i zmiany kierunku, aż do odbudowy (lata 50. XX wieku), która wyeliminowała i rozproszyła barokowe ołtarze.
Po prawej stronie stoi potężna romańska dzwonnica (XI w.) z trójściennymi oknami i łukami.
W boku, prowadzony przez ślepe łuki na filarach, znajduje się ciekawy portal otoczony zespołem wyrzeźbionym z wikliny, z nadprożem ze spłaszczonymi figurami (sceny walki między mężczyznami i smokami) (XI wiek) zwieńczony nisza.
Wnętrze, niedawno odrestaurowane, pojawia się w redefinicji XI-XII wieku, według wzoru kopulastych kościołów w osi rozproszonej w Apulii: nawa główna pokryta jest czterema sklepieniami krzyżowymi, duże żebra, boki są ćwiartkowe. Marmurowe kolumny mają bogate romańskie kapitele (XI wiek): cztery są typu korynckiego, a jeden, umieszczony na pierwszej kolumnie po lewej stronie, przedstawia woły, lwy i barany z połączonymi głowami.
Adoracja pasterzy przez Jacopo De Vanis (1570).
W sąsiednim pokoju (z zakrystii), wykorzystywanym jako część Muzeum Diecezjalnego, eksponowane są: XVIII-wieczny posąg św. Benedykta w papier-mâché: posąg, również w papier-mâché, autorstwa Sant'Anny z Marią, dzieckiem; płótno z Wniebowzięciem Dziewicy, być może z XVII wieku; Madonna z Dzieciątkiem (Madonna della Neve), piękna polichromowana rzeźba kamienna, przypisywana ostatnio Stefano da Putignano (początek XVI wieku).
Z tego środowiska wchodzi się do pełnego wdzięku kwadratowego klasztoru dawnego klasztoru, otoczonego czteroramiennym portykiem z wielobocznymi kolumnami i stolicami kuli, z których niektóre są figuratywne (XI wiek), inne są restauracją. Na ścianie zamykającej ją na wschód znajdują się pozostałości pałacu Santa Maria Veterana.
Wykopaliska w ramionach klasztoru podkreśliły budynki z epoki rzymskiej. Największa