Ściany

System obronny miasta Brindisi jest spowodowany pierwszymi interwencjami rozpoczętymi przez Messapi, a następnie przez Rzymian rozszerzeniem w średniowieczu i nadal wzmacnianym przez Angevins, a następnie przez Aragonese. Istnieją dwa zamki, Mare lub Castello Alfonsino - Aragonese i Terra lub Svevo, dwie bramy miasta, Porta Napoli i Porta Lecce oraz cztery pozostałe bastiony: Bastione dell'Inferno, Bastione Carlo V, San Giacomo i „Arruinado”, piąta, Bastione San Giorgio, znajdująca się w pobliżu dworca kolejowego, została zniszczona do budowy tego ostatniego.

Zgodnie z zaleceniami architektury wojskowej XV i XVII wieku, bastiony są skonfigurowane jako małe, przysadziste i potężne twierdze, wyposażone w blanki, chodniki i zapadnie. Rozwijają się na planie trójkąta (Bastione Carlo V), pięciokątnym (Bastione San Giacomo) z dachami o sklepieniu kolebkowym, podczas gdy wieża Inferno ma okrągły plan, a jego nazwa wywodzi się z faktu, że składa się z ponad czterdziestu ognistych ust , dając poczucie bycia szczególnie groźną strukturą.

Porta Napoli, stanowi najstarszą bramę do miasta i została zbudowana przez szwabskiego cesarza Fryderyka II, który, chcąc wzmocnić cały system obronny miasta, zbudował również zamek w Szwabii.

Porta Lecce, z drugiej strony, jest drugim dojazdem do miasta i został zamówiony przez Ferdinando D'Aragona w 1464 roku, widoczne są na nim trzy grzebienie: w centrum znajduje się herb architekta wojskowego Ferdinando Alarcone, po prawej stronie po lewej stronie znajduje się emblemat miasta Brindisi, cesarza Karola V.

Przylegający do portu Neapol, pozostałości rzymskich basenów, stanowią przykład ówczesnej hydrotechniki, który wypłynął z wody pochodzącej ze studni poza miastem, aby nakarmić fontanny Brindisi.

Mury miejskie są obecnie wykorzystywane przez administrację miejską do promowania wystaw i imprez.